Περίεργη ατμόσφαιρα… όταν φεύγει κάποιος ειδικά τόσο νέος. Δεν πιστεύω πως υπάρχει άνθρωπος που δεν ταρακουνήθηκε έστω και λίγο με τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, της «Φώφης» όπως την φώναζε χαϊδευτικά (μερικές φορές και ειρωνικά) όλη η Ελλάδα.
Μία πολιτικός η οποία με τον τρόπο της, ανεξάρτητα με το αν συμφωνούσες ή όχι μαζί της προσπαθούσε πάντα για το καλύτερο. Μία πολιτικός που, φέροντας ένα βαρύ όνομα, κατάφερε να χαράξει τη δική της πορεία. Σε αυτό αναφέρθηκε και ο συνεργάτης Μανώλης Χριστοδουλάκης στην ομιλία του κατά την εξόδιο ακολουθία. «Όλοι σήμερα πήγαν για να τιμήσουν την Φώφη και όχι την Γεννηματά» είπε χαρακτηριστικά.
Θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί στην προσπάθεια της για ανασυγκρότηση της παράταξης και το κλίμα ενότητας που προσπάθησε να έχει το κόμμα της. Σίγουρα σε περίπτωση μεγάλης συμμετοχής στις εσωκομματικές εκλογές ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας θα πρέπει να της πιστωθεί για τις κινήσεις που έκανε όσο ήταν εν ζωή. Παρόλα αυτά η σημαντικότερη παρακαταθήκη της δεν θα είναι αυτή.
Το σημαντικότερο για έναν πολιτικό είναι να κατανοήσει ότι αποτελεί πρότυπο και να επηρεάσει θετικά την κοινωνία. Η Φώφη επομένως αυτό το πέτυχε κατά κάποιο τρόπο. Το πέτυχε όταν μίλησε ανοιχτά για την ασθένεια της. Δίδαξε σε εμάς, τη νέα γενιά ότι δεν πρέπει η διάγνωση μίας ασθένειας να αποτελεί ταμπού. Κατάφερε να διδάξει ότι ακόμα και αν «γίνει το κακό» δεν πρέπει να το βάζεις κάτω, αλλά πρέπει η κατάστασή σου να σε ωθήσει στο να πετύχεις το καλύτερο. Η Φώφη Γεννηματά θα μείνει στην ιστορία, σε περίπτωση που οι ανακοινώσεις της Κυβέρνησης για το πρόγραμμα πρόληψης του καρκίνου του μαστού πραγματοποιηθούν. Θα μείνει στην ιστορία διότι κατάφερε να τονίσει την σημαντικότητα της πρόληψης.
Με τον τρόπο της λοιπόν η Φώφη καταφέρνει μετά-θάνατον να βοηθήσει στο πιο σημαντικό της έργο. Να ενισχύσει την αντίληψη της πρόληψης που δυστυχώς ακόμη, για τον Έλληνα, είναι πίσω. Εξεταστείτε λοιπόν για την Φώφη και την κάθε άλλη «Φώφη» που έφυγε άδικα.
