Ο Σπύρος Βούγιας ένας δημόσιος επιστήμονας, ένας επίμονος συγκοινωνιολόγος, -όπως λέει και ο ίδιος- απαντάει στη στήλη « 5 Ερωτήσεις-5 Απαντήσεις»

Ο πρώην υφυπουργός Μεταφορών και Προστασίας του πολίτης και νυν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και επικεφαλής της παράταξης «Πολύχρωμη Θεσσαλονίκη» Σπύρος Βούγιας, μιλάει στο «tozizanio.gr» και τον Νικόλα Κουτουφά, για την νέα μας στήλη «5 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-5 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ» με την ιδιότητα του ως πολιτικός και δημοτικός συμβουλος αλλά και ως πανεπιστημιακός.

Μας μιλά, με την πανεπιστημιακή ιδιότητα ως Συγκοινωνιολόγος, ειδικός για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της αγαπημένης του Θεσσαλονίκης  αλλά και ως δημοτικός σύμβουλος, για το πως κρίνει τη μέχρι τώρα πορεία της δημοτικής αρχής .

Τόνισε ακόμη ότι  παρακολουθεί τις εξελίξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς και διατύπωσε την άποψη του για το πως πρέπει να κινηθεί το Κίνημα Αλλαγής για να κυριαρχήσει ξανά στον χώρο.

Τέλος, γνωστός για την αγάπη του στον αθλητισμό, μας μίλησε για μπασκετικά του χρόνια στη ΧΑΝΘ, την αγάπη του για το ποδόσφαιρο ως νέος αλλά και την ασχολία του σήμερα με το τένις.

Μία συζήτηση με τον Σπύρο Βούγια είναι πάντα ενδιαφέρουσα και κρύβει ακόμη πιο ενδιαφέρουσες  προτάσεις και απόψεις για την ζωή. Απολαύστε την!

Ολόκληρη η συνέντευξη του Σπύρου Βούγια έχει ως εξής:

Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για πολλά χρόνια και πάντα ενεργός στα δρώμενα της πόλης. Τι θα διαλέγατε; Την ιδιότητα του πολιτικού ή του εκπαιδευτικού;

Πρόκειται για ένα αδιάσπαστο δίπτυχο: η βάση μου το πανεπιστήμιο και η επιστημονική μου ιδιότητα, με οδήγησαν ως συγκοινωνιολόγο πρώτα στην τοπική αυτοδιοίκηση και μετά στην κεντρική πολιτική σκηνή, στη Βουλή και στην κυβέρνηση. Η πολιτική ιδιότητα στην περίπτωσή μου είναι ενιαία και αδιαίρετη με την ακαδημαϊκή:  ένας δημόσιος επιστήμονας, ένας επίμονος συγκοινωνιολόγος.

Οι συγκοινωνίες αποτελούν μεγάλο «πονοκέφαλο» για τους Θεσσαλονικείς. Ως ειδικός τι θα προτείνατε για να λυθεί το πρόβλημα στην πόλη;

Σε σχέση με τον συγκοινωνιακό σχεδιασμό, μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη (με την τεράστια ιστορική μνήμη) πρέπει να αποκτήσει μια «βιώσιμη ευφυία». Όλες οι προτάσεις, δηλαδή, να συγκλίνουν προς τον κοινά αποδεκτό στόχο της βιώσιμης αστικής κινητικότητας και την ανάκτηση του δημόσιου χώρου που χάθηκε από την αντιπαροχή αρχικά και την κυριαρχία του ιδιωτικού αυτοκινήτου στη συνέχεια.

Πιο συγκεκριμένα, απαιτείται μια δικαιότερη αναδιανομή του ελεύθερου κοινόχρηστου χώρου υπέρ των πιο ευάλωτων ομάδων των μετακινουμένων (πεζοί, ποδηλάτες, επιβάτες μέσων μαζικής μεταφοράς) με στόχο ένα καταμερισμό 50%-50% για την επόμενη δεκαετία (η σημερινή αναλογία είναι περίπου 70%-30% υπέρ των ιδιωτικών οχημάτων).

Μέχρι τώρα, πάντως, το αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών είναι μηδαμινό και, παρά τις μελέτες, τις ατέρμονες συζητήσεις και τις άπειρες προτάσεις, η Θεσσαλονίκη πρέπει να θεωρηθεί, ως προς το κυκλοφοριακό, μια «αποτυχημένη πόλη».

Τα έργα χρονίζουν και εκκρεμούν αδικαιολόγητα σε κάποια συρτάρια, στοιχειώνοντας το μυαλό μου τις νύχτες σαν ανεκπλήρωτα όνειρα.

Πως κρίνετε την μέχρι τώρα θητεία του κ. Κ. Ζέρβα ως δημάρχου της πόλης; Βελτίωση στην πόλη ή στασιμότητα;

Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει μέχρι τώρα από την αξιολόγηση της πορείας του Κωνσταντίνου Ζέρβα στον Δήμο Θεσσαλονίκης είναι μάλλον απογοητευτικό, καθώς, ο παράδοξος τρόπος με τον οποίο συγκροτήθηκε αυτή η ετερόκλητη διοίκηση, είχε ως αποτέλεσμα ένα χαοτικό τρόπο λειτουργίας, χαμηλή απόδοση και έλλειψη εμπειρίας, συνοχής και οράματος. 

Έτσι, η πόλη πορεύεται χωρίς πλοηγό, στον αυτόματο πιλότο των χαμηλών απαιτήσεων, της παραίτησης και της γενικευμένης αδιαφορίας , που επιδεινώθηκε από την κοινωνική απομόνωση και την ανησυχία στη διάρκεια της πανδημίας. Καθώς, μάλιστα τα μέλη της διοίκησης δεν φαίνεται να διαθέτουν απόλυτη συναίσθηση των υψηλών προσδοκιών και αναγκών της πόλης αλλά ούτε και πολιτική αυτογνωσία, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να αποδειχθεί χαμένη ολόκληρη αυτή η τετραετία για την πόλη.

Παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στο Κίνημα Αλλαγής; Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να ενισχυθεί  ο χώρος στην κεντρική πολιτική σκηνή;

Παρακολουθώ, ύστερα από αρκετό καιρό, τις επικείμενες εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής. Είναι αλήθεια πως η περηφάνεια και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε η Φώφη Γεννηματά το πρόβλημα της υγείας της και η τεράστια πανεθνική συγκίνηση για το θάνατό της, τροφοδότησαν αρχικά ένα μεγάλο συναισθηματικό ενδιαφέρον για τις διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου.

Στη συνέχεια, η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την πιθανότητα να προκύψει τελικά ένα ενδιαφέρον πολιτικό αποτέλεσμα που θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική. Ο ιδεολογικός και πολιτικός χώρος της σοσιαλδημοκρατίας (ή της κεντροαριστεράς) παραμένει σε μεγάλο βαθμό ακάλυπτος αλλά  δεν θα αργήσει να καλυφθεί, καθώς η πολιτική, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό.

Επομένως, το ΚΙΝΑΛ (ή το ΠΑΣΟΚ) οφείλει να «κατοικήσει» ξανά τον πολιτικό του χώρο, που κινδυνεύει να καταπατηθεί είτε από τη συντηρητική δεξιά (με τη γνωστή μέθοδο της αντιπαροχής) είτε από τη ριζοσπαστική αριστερά (με τη γνωστή μέθοδο της κατάληψης). Μας προσφέρεται ξαφνικά μια τελευταία ευκαιρία σοβαρής ανάκαμψης και δεν πρέπει να τη χάσουμε.

Είναι γνωστή η αγάπη σας για τον αθλητισμό. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σας και της καθημερινότητας σας;

Όταν μετακομίσαμε, 60 χρόνια πριν, στο κέντρο της πόλης, κατέβηκα να εξερευνήσω τη γειτονιά και βρήκα τα παιδιά να παίζουν μπάλα στην αυλή της Νέας Παναγίας. Με κάλεσαν στο παιχνίδι, έβαλα γρήγορα ένα γκολ (προερχόμουν από τις αλάνες της Αγίας Τριάδας) κι έγινα αυτομάτως αποδεκτός στην ομάδα.

Την άλλη μέρα ανακάλυψα τη ΧΑΝΘ, πέρασα όπως ήμουν αδύνατος μέσα απ’ τα κάγκελα και μπήκα για πάντα στο θαυμαστό κόσμο αυτής της μεγάλης αθλητικής οικογένειας. Έπαιζα στην αρχή πολύ ποδόσφαιρο και αργότερα μπάσκετ στο πανέμορφο ανοιχτό γήπεδο με τις ροζ κερκίδες: παιδικό, εφηβικό, ακόμη και ανδρικό μέχρι το 1969 που εγκαινιάστηκε το Παλέ ντε Σπορ. Σταμάτησα να παίζω το ’73 λόγω σπουδών και πολιτικής ενασχόλησης.

Με τη ΧΑΝΘ βγήκαμε 2 φορές τρίτοι στο πρωτάθλημα και παίξαμε στο διεθνές κύπελλο Κόρατς. Έκανα φίλους ζωής, έμαθα να βελτιώνομαι ατομικά αλλά πιο πολύ να παλεύω και να συνεργάζομαι για το καλό της ομάδας.  Πολύ αργότερα, συνέχισα να βρίσκομαι με τους παλιούς συμπαίκτες σε τουρνουά βετεράνων, μια αφορμή για να ξαναβρισκόμαστε και να κρατιόμαστε σε φόρμα. Μεγαλώνοντας κι άλλο, ανακάλυψα το τένις (πάλι στο συμπαθητικό γηπεδάκι της ΧΑΝΘ, κοντά στο σπίτι) και κρατάω τη φόρμα μου όσο μπορώ, με αυτό το υγιεινό, απολαυστικό και τόσο απαιτητικό, σωματικά και πνευματικά, παιχνίδι. Ο αθλητισμός είναι πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, προσφέροντας μια πολύτιμη ψυχολογική εκτόνωση στην πίεση και τις δυσκολίες που περνάμε όλοι το τελευταίο διάστημα

Cookie policy
We use our own and third party cookies to allow us to understand how the site is used and to support our marketing campaigns.