Κοντεύουν 2 δεκαετίες από τότε που το ελληνικό ποδόσφαιρο βρισκόταν στο ζενίθ των δυνατοτήτων του και μία δεκαετία από την τελευταία παρουσία στο υψηλότερο επίπεδο. Οι πορείες των συλλόγων σε νοκ-άουτ φάσεις του Champions League αλλά και η κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου με την κατάκτηση του EURO 2004 βρίσκονται στο «χρυσό» παρελθόν. Οι εικόνες αυτές απέχουν, πλέον, πάρα πολύ από την σημερινή εικόνα.
Πριν από 17 χρόνια οι Έλληνες βρέθηκαν να πετούν στο «έβδομο ουρανό» όταν το «πειρατικό» της Εθνική μας ομάδας, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ένα επίτευγμα το οποίο αποτελεί, ίσως, την μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας του αθλήματος.
Μια φουρνιά παικτών οι οποίοι υπό την καθοδήγηση του Γερμανού προπονητή, Όττο Ρεχάνγκελ κατάφερε να μετουσιώσει τις εμπειρίες από τις πορείες στις διασυλλογικές διοργανώσεις στο να κατακτήσει την Ευρώπη εκπροσωπώντας όλους του Έλληνες.
Η χώρα μας συνέχισε να πρωταγωνιστεί ποδοσφαιρικά μέχρι το 2014, περίοδο κατά την οποία δεν βρέθηκε ποτέ κάτω από την 15η θέση της Παγκόσμιας Κατάταξης με αποκορύφωμα την 8η θέση το 2008.
Το σήμερα
Σήμερα η Εθνική ομάδα βρίσκεται στην 47η θέση της Παγκόσμιας Κατάταξης και έχει να δει πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση από το 2014. Oι δε σύλλογοι μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν και δρουν ακόμα ερασιτεχνικά με βάση τα «θέλω» της εποχής.
Το μοναδικό κλαμπ στην Ελλάδα που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δρα σε Ευρωπαϊκά πρότυπα είναι ο Ολυμπιακός. Παρόλα αυτά και εκείνος αδυνατεί να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη και αρκείται στην κατάκτηση του εγχώριου πρωταθλήματος.
Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ ενώ ανταγωνίζονται στο εσωτερικό και θεωρούνται διεκδικητές του πρωταθλήματος, σε ευρωπαϊκό επίπεδο βρίσκονται χιλιόμετρα πίσω με μερικές εκλάμψεις. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται βυθισμένος στα δικά του προβλήματα που τον βασανίζουν τα τελευταία χρόνια επομένως δεν μπορεί να μπει καν στην συζήτηση για την εκπροσώπηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Έτσι, το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάμε, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη διαδικασία ενός πολύ μεγάλου πισωγυρίσματος που θα το φέρει στην αφάνεια.
Τι θα βοηθούσε
Το τι θα βοηθούσε σίγουρα το γνωρίζουν οι αρμόδιοι καλύτερα από εμάς, όμως κανείς τους δεν παίρνει πρωτοβουλία για την εφαρμογή μιας σειράς κινήσεων που θα εκσυγχρονίσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα τον ελληνικό αθλητισμό.
Οι υπεύθυνοι οφείλουν να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο ώστε να χτιστεί ένα brandname γύρω από την Superleague και το πρωτάθλημα να προκαλεί όχι μόνο οπαδικό ενδιαφέρον αλλά και εμπορικό. Είναι υποχρέωση της Λίγκας να γίνει ένας πραγματικός συνεταιρισμός που θα δρα για να προστατεύει το προϊόν του και όλα τα μέλη του θα βγαίνουν κερδισμένα.
Το μείζον θέμα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι από τις μεγαλύτερες πληγές. Στην περίπτωση μας σίγουρα αυτό που θα βοηθούσε είναι η κεντρική διαχείριση με ένα σύστημα που θα βοηθάει περισσότερο τους «μικρούς» καθώς κάθε χρόνο εμφανίζονται φαινόμενα όπως η διάλυση ομάδων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, ενώ ποτέ δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει σέντρα στο πρωτάθλημα στην ώρα του.
Δυστυχώς, στην περίπτωση μας οι μεγάλες ομάδες φαίνεται πως δεν έχουν διάθεση να βοηθήσουν. Είναι λυπηρό πως οι δύο μεγαλύτεροι σύλλογοι της χώρας, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κινήθηκαν νομικά κατά της απόφασης για κεντρική διαχείριση από την σεζόν 2023-2024. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αυτές οι ομάδες δεν συμφωνούν πουθενά αλλά εκεί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, βρήκαν κοινό πάτημα.
Ένα άλλο «ταμπού» των ελληνικών συλλόγων βρίσκεται στο θέμα των πωλήσεων παικτών. Καλώς ή κακώς το ποδόσφαιρο πλέον αποτελεί αγορά, και μάλιστα από τις μεγαλύτερες αγορές του κόσμου. Οι ελληνικές ομάδες όμως, θέλοντας να ευχαριστήσουν τους οπαδούς ξεφεύγουν από αυτή τη λογική και ακούν τις απαιτήσεις τους παραπάνω από όσο θα έπρεπε.
Οι ομάδες για να προχωρούν χρειάζονται να επενδύουν σε παίκτες οι οποίοι θα έχουν αξία μεταπώλησης. Στην χώρα μας συναντάμε το φαινόμενο της μη αποδοχής ικανοποιητικών προτάσεων λόγω φόβου για τις αντιδράσεις των οπαδών. Το αποτέλεσμα; Οι παίκτες να μένουν δυσαρεστημένοι να φεύγουν με την λήξη των συμβολαίων τους και εν τέλει κανένας να μην βγαίνει κερδισμένος.
Τέλος, στο πλαίσιο των Εθνικών ομάδων, η Ομοσπονδία χρειάζεται να αντιμετωπίσει την ομάδα σαν να είναι και αυτή ΠΑΕ, με ένα σύστημα ανίχνευσης και καλλιέργησης ταλέντων καθώς και πιο «ποδοσφαιρικές» έδρες οι οποίες θα είναι γνωστές για την φιλοξενία των Εθνικών ομάδων. Η Εθνική οφείλει να ανεβάσει και το εμπορικό της πρεστίζ. Δεν γίνεται η ομάδα να μην πουλάει το «προϊόν» της και να μην εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα μεγάλα της αστέρια.
Αντί υστερογράφου
Οι Έλληνες είμαστε περήφανος λαός. Έχουμε θέσει ως βασικό κομμάτι της νοοτροπίας μας το να αναδεικνύουμε το μεγαλείο του παρελθόντος μας, αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτό. Θα έπρεπε να έχει έρθει, εδώ και πολύ καιρό, η στιγμή που ως χώρα θα πάρουμε τις επιτυχίες του παρελθόντος και θα τις χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη ενός λαμπρού μέλλοντος. Και δεν ισχύει μόνο για το ποδόσφαιρο αυτό…
